Czy czujesz czasami, że działasz, pracujesz pod presją, pomimo, że nie masz energii, jesteś zmęczona, przepracowana, śpiąca, w kiepskiej formie…?
A może nie zatrzymujesz się w działaniu nawet wtedy, gdy Twoje ciało mówi wyraźnie „dość” i dopada Cię choroba?
Dlaczego to sobie robimy?
Zazwyczaj stoi za tym jakieś przekonania, jakieś „muszę”, albo „powinnam”. Muszę dokończyć to zadanie, muszę jeszcze to i tamto, nie mogę zawieść, liczą na mnie, powinnam być zawsze w formie, nie mogę chorować…
- Jeśli czujesz, że też tak masz, to co wtedy sobie mówisz?
- A może czymś siebie „straszysz”? Co stanie się, jeśli odpuścisz, choćby na 15 minut, a może i na 1 dzień?
Gdyby spojrzeć na to z perspektywy potrzeb:
O co dbasz, kiedy usilnie próbujesz pracować pomimo zmęczenia? Może np. o uznanie innych, potrzebę akceptacji, osiągnięć? A z drugiej strony: co tracisz, kiedy tak robisz? Może nie odpoczywasz, może Twoje ciało nie jest zrelaksowane, może nie idzie Ci wykonanie tego zadania, które tak bardzo chcesz wykonać…? Co „dociskanie” samej siebie w konsekwencji Ci zabiera?
Ja kiedyś nie pozwalałam sobie na odpoczynek, kiedy chorowałam. No chyba, że dopadła mnie gorączka, która było dopiero wystarczającym powodem, by nie dotrzeć do pracy. Wydawało mi się, że jak zwolnię, albo wręcz zatrzymam się, to z czymś nie zdążę, kogoś, albo siebie zawiodę. Dbałam w ten sposób o potrzebę uznania. Ale jednocześnie nie dbałam o mój dobrostan fizyczny i emocjonalny. Zdarza mi się jeszcze złapać na tym, że próbuję siebie „przycisnąć” kiedy mam mniej energii, gorszy dzień. Ale wiem już, że taka nadmierna eksploatacja siebie sprawia, że zdania czy wyzwania stają się jeszcze trudniejsze.
Wtedy mówię sobie: zrób przerwę i zrelaksuj się, a może nawet odpuść daną rzecz na jakiś czas?
Powiedz sobie STOP i pozwól sobie nie działać.
Tak mało i aż tyle.
Kiedy brakuje nam energii, a usilnie próbujemy coś robić, to wysiłek staje się jeszcze większy. Dlatego brnięcie w działanie jest nieużyteczne. Zamiast tego zatrzymaj się, odpocznij, zrelaksuj.
Zamiast dociskać się kolanem ;), daj sobie przyzwolenie na odpuszczenie. I pobyciu błogo tym stanie.
A z tego przyjdzie nowa energia do działania 🙂